เส้นทางวันที่สองกะว่าจะเลาะทางแม่น้ำโขงมา จะไม่วนกลับไปทางเลย ซึ่งก็เป็นความคิดที่ดี แต่เส้นทางที่ไปมันมีหลายทางทั้งที่ไปง่ายและไปยากกกก เส้นทางนี้นักท่องเที่ยวไม่ค่อยจะใช้กัน เลยมีแต่คนท้องที่และรถบรรทุกที่ตักทรายจากแม่น้ำโขง ถนนลาดยางบางช่วงก็ไม่เหลือยางแล้ว
เนื่องจากไม่ค่อยมีนักท่องเที่ยงผ่านทางนี้เลยหาอะไรทานยาก แถมปั๊มน้ำมันก็ไม่คอยจะมี ดีที่เตรียมถังสำรองมาให้อุ่นใจ แต่สุดท้ายก็ไม่ต้องใช่ ได้ผ่านหมู่บ้านที่เคยได้ยินแต่ในข่าว เช่นบ้านร่มเกล้า อ.ชาติตระการ ยังงงว่าภูเขาหัวโล้นขนาดนั้นจะรบกันยังไง
ช่วง hilight เป็นช่วงเย็นที่จะใช้ถนนทางหลวงหมายเลข 1243 จากบ่อเบี้ยเข้ามาน่าน ตชด.ปากทางบอกว่าถนนจะเป็นลูกรังประมาณ 10กม. ก็ดูรถเราแล้วก็บอกว่า crv ไปได้ ช่วงแรกยังเป็นคอนกรีตมีขี้ควายตลอดทาง แต่พอเข้าเขตน่านก็กลายเป็นถนนหินลัดมากลางป่า 15กม.กว่าๆ มืดก็มืด แถมมีเราคันเดียว เจอแคมป์สร้างที่ทำการอุทยาน เจ้าหน้าที่ยังบอกว่าไปได้ พ้นมาแล้วถึงถนนดีแต่ไม่มีหมู่บ้านหรือรถเลย สุดท้ายมาถึงน่านเอา 3 ทุ่มได้
ว่าไปแล้วตั้งแต่เชียงคานจนพ้นทางวิบาก ทล. 1243 เจอรถวิ่งอยู่บนถนนไม่ถึง 30 คันได้ แต่วันนี้ที่หมายภูชี้ฟ้าคงเจอคนล้นภูแน่
– Posted using BlogPress from my iPad 2
ทางหลวง 1243 ควรปิดปรับปรุงชั่วคราวได้แล้ว เราได้ไปใช้เส้นทางสายนี้เหมือนกัน แต่รถเราเป็นอัลติส ลำบากมาก ตชด.ปากทาง ก็บอกว่าไปได้ เราพบเจอเส้นทางแล้วเราเสียความรู้สึกมาก เราค้นหาเส้นทางจากอินเตอร์เน็ต และดูจากแผนที่ เส้นทางสายนี้เป็นถนนลาดยาง แต่เหตุใดไปจริง ๆแล้วถึงเป็นเช่นนี้ไปได้ สัญญาณโทรศัพท์ก็ไม่มี มีรถเราคันเดียว เราไปเมื่อวันที่ 31 ธันวาคม 2011 นี่เอง
โชคดีสุดๆ ที่รอดกลับมาได้ จะไม่ไปเที่ยวน่านทางนี้อีกเลย
Altis ผ่านมาได้ ใจถึงมากครับ ขนาดผม CRV ยังต้องค่อยขย่องๆ มา มาดูแผนที่ทางหลวงที่เป็นกระดาษมันไม่เชื่อมกัน แต่แผนที่ GPS และ Google เชื่อมกันแล้ว พลาดไปตรงนี้ที่ไม่เชื่อแผนที่ทางหลวง
ผ่านมาได้ ก็ได้ประสพการณ์ไว้เล่าให้คนอื่นฟัง ว่าเราผ่านถนนเลี้ยงควายมาแล้ว 🙂