เส้นทางวันที่สองกะว่าจะเลาะทางแม่น้ำโขงมา จะไม่วนกลับไปทางเลย ซึ่งก็เป็นความคิดที่ดี แต่เส้นทางที่ไปมันมีหลายทางทั้งที่ไปง่ายและไปยากกกก เส้นทางนี้นักท่องเที่ยวไม่ค่อยจะใช้กัน เลยมีแต่คนท้องที่และรถบรรทุกที่ตักทรายจากแม่น้ำโขง ถนนลาดยางบางช่วงก็ไม่เหลือยางแล้ว
เนื่องจากไม่ค่อยมีนักท่องเที่ยงผ่านทางนี้เลยหาอะไรทานยาก แถมปั๊มน้ำมันก็ไม่คอยจะมี ดีที่เตรียมถังสำรองมาให้อุ่นใจ แต่สุดท้ายก็ไม่ต้องใช่ ได้ผ่านหมู่บ้านที่เคยได้ยินแต่ในข่าว เช่นบ้านร่มเกล้า อ.ชาติตระการ ยังงงว่าภูเขาหัวโล้นขนาดนั้นจะรบกันยังไง
ช่วง hilight เป็นช่วงเย็นที่จะใช้ถนนทางหลวงหมายเลข 1243 จากบ่อเบี้ยเข้ามาน่าน ตชด.ปากทางบอกว่าถนนจะเป็นลูกรังประมาณ 10กม. ก็ดูรถเราแล้วก็บอกว่า crv ไปได้ ช่วงแรกยังเป็นคอนกรีตมีขี้ควายตลอดทาง แต่พอเข้าเขตน่านก็กลายเป็นถนนหินลัดมากลางป่า 15กม.กว่าๆ มืดก็มืด แถมมีเราคันเดียว เจอแคมป์สร้างที่ทำการอุทยาน เจ้าหน้าที่ยังบอกว่าไปได้ พ้นมาแล้วถึงถนนดีแต่ไม่มีหมู่บ้านหรือรถเลย สุดท้ายมาถึงน่านเอา 3 ทุ่มได้
ว่าไปแล้วตั้งแต่เชียงคานจนพ้นทางวิบาก ทล. 1243 เจอรถวิ่งอยู่บนถนนไม่ถึง 30 คันได้ แต่วันนี้ที่หมายภูชี้ฟ้าคงเจอคนล้นภูแน่
– Posted using BlogPress from my iPad 2
