วันนี้เข้ามาดูช่างขัดพื้นหินที่บ้านที่เสียหายจนด้านและก็ด่างหมด เจอพี่ข้างบ้านเข้ามาทำความสะอาดบ้านเหมือนกันเลยได้รู้ว่าพี่เค้าเอาเจ้าวูวูกระต่ายพเนจรกลับบ้านต่างจังหวัดไปด้วย นับว่าเป็นข่าวที่ดีที่สุดในรอบ 2 เดือนตั้งแต่ต้องหนีน้ำออกมาแล้วหาเจ้าวูวูไม่เจอ
กระต่ายตัวนี้ไม่รู้ว่าเป็นของใครเหมือนกัน แต่มาวิ่งอยู่ละแวกบ้านเป็นปีแล้ว หลังๆ ก็มาติดอยู่กับเด็กๆ ที่บ้านจนแทบจะมานอนอยู่ที่นี่ แต่ในวันที่เก็บของออกมาหาเจ้าวูวูไม่เจอ จนคิดว่ามันคงไปอยู่ดาวกระต่ายกับทองก้าซะแล้ว
เข้าไปทำความสะอาดบ้านเป็นครั้งที่ 4 แล้ว แต่ละครั้งก็เจอเพื่อบ้านกลับเข้ามามากขึ้นเรื่อยๆ บ้างก็แค่เข้ามาทำความสะอาด รื้อของที่เสียหายทิ้ง แล้วก็กลับออกไป บ้างก็กลับเข้ามาอยู่แล้ว
เดิมสมัยที่แต่งบ้านก่อนเข้ามาอยู่ เพื่อนบ้านก็มักจะถามว่าจะย้ายเข้ามาเมื่อใหร่ แต่ตอนนี้ทักกันว่าเสียหายแค่ไหน และจะกลับมาอยู่เมื่อไหร่แทน
ความที่น้ำท่วมครั้งนี้นานมาก ที่บ้านก็แช่อยู่ไม่ต่ำกว่า 1 เดือน ทำให้ครอบครับที่หนีออกไปต้องหาที่อยู่กึ่งๆ จะถาวรไม่ต่ำกว่า 1 เดือนเช่นกัน อีกทั้งยังไม่มีใครให้ความมั่นใจว่าถ้าปีหน้าน้ำมาแบบนี้อีก ทางการจะให้ความมั่นใจได้อย่างไรว่าจะไม่เป็นแบบนี้ ทำให้บางคนบอกว่าจะไปอยู่คอนโดแบบถาวร แล้วจะกลับมาที่บ้านนี้ช่วงเสาร์-อาทิตย์แทน
ต่อไปโครงการบ้านเดี่ยวแถบรังสิต-ลำลูกกาอยู่ในสภากลืนไม่เข้าคายไม่ออก บางโครงการยังไม่ทันสร้างบ้านเลย แค่บ้านตัวอย่างก็จมไปเรียบร้อย ใครจะกล้าซื้อ?
ส่วนคนที่ซื้อไปแล่ว ใครจะยืนยันได้ว่าจะไม่ท่วมอีก???
– Posted using BlogPress from my iPad 2
Location:Soi Ruam Siri Mit,Bangkok,Thailand
หนึ่งเดือนที่หนีน้ำออกจากบ้านมา คอยตามข่าวอยู่เรื่อยๆ ว่าน้ำท่วมไปถึงไหนแล้ว และตอนหลังได้ลดลงไปขนาดไหน พอที่จะได้เข้าไปดูสภาพได้เมื่อไหร่ จนสัปดาห์ที่ผ่านมาหลังจากอ่านเฟสบุคของหมู่บ้านแล้ว คิดว่าศุกร์นี้น่าจะพอเข้าไปได้ไม่ยากมากแล้ว เลยหาข้อมูลเตรียมตัวให้พร้อม
เริ่มจากเช้าขับรถไปถึงฟิวเจอร์ปาร์ค ตอนแรกว่าจะไปด้วยรถตู้ แต่ดูเหมือนว่าจากโทลเวย์ทำทางเข้าไปได้ถึงตัวฟิวเจอร์ปาร์คได้เลย ก็จริงอย่างที่ว่ารถไปได้ถึงจริงๆ สภาพฟิวเจอร์ปาร์คตอนนี้เหมือนตลาดชุมชนตามต่างจังหวัด เป็นจุดต่อรถต่อเรือไปยังคลองต่างๆ ของลำลูกกา ถนนเป็นหินคลุกเสริมจากถนนเดิมที่อยู่ใต้น้ำ ข้างถนนมีสินค้าอาหารขาย สำหรับซื้อกลับไปยังบ้านที่น้ำยังท่วมอยู่
จากนั้นก็นั่งรถสองแถวแบบลมโชยไปยังคลองสอง ถนนรังสิต-นครนายก ที่ตอนนี้วิ่งได้อยู่ข้างเดียว อีกข้างยังน้ำลึกอยู่มาก มาลงที่สะพานข้ามคลอง 2 เพื่อมาหารถต่อไปที่ปากทางเข้าหมู่บ้าน โชคดีตรงจุดนี้มีรถกระบะใจดีให้นั่งมาลงที่ตลาดนานาเจริญ เลยได้ชมบรรยากาศน้ำที่ลดลงมาแล้วจนถึงตลาด ซึ่งตลาดนี้น้ำไม่เคยท่วมเลย ทางเจ๊ฮวยเจ้าของตลาด “เอาอยู่” จริงๆ ซึ่งได้ตลาดนี้เป็นจุดให้ชาวบ้านแถวนี้ได้อาศัยซื้อของกินของใช้มาตลอด 1 เดือนที่น้ำท่วมมานี้
ที่ตลาดนี้ก็เตรียมชุดกันน้ำที่หามา แล้วก็นั่งรถกระบะบริการ (ไม่ฟรี) ราคา 20 บาทต่อคนมาลงที่หน้าหมู่บ้าน ตรงนี้รู้สึกถึงความยากลำบากเพราะน้ำเริ่มลึกขึ้นเรื่อยๆ จนหน้าหมู่บ้านน้ำประมาณ 80 ซม. จากที่เคยลึกเกือบ 150 ซม. ตรงนี้ต้องเดินเข้าไปอีก 500 เมตรเพราะพอพ้นไปถนนดันตื้นขึ้นจนเรือผ่านไม่ได้ แต่พ้นไปแล้วกลับไปลึกเหมือนเดิม
สุดท้ายได้เข้าบ้านก็เกือบ 2 ชั่วโมงนับแต่ออกจากฟิวเจอร์ ก็ได้กลับถึงบ้านซะที น้ำที่บ้านยังท่วมถึงโรงจอดรถอยู่ แต่ในบ้านแห้งหมดแล้ว ต้นไม้ต่างๆ มีแห้งตายบ้างยังอยู่บ้าง ส่วนสนามหญ้ากลายเป็นตมสีดำๆ แต่มีปลาว่ายเยอะมาก
ในบ้านดีทีน้ำไม่ถึงปลั๊กไฟ แต่น้ำขึ้นไปถึงไหนก็พังไปถึงนั่น ตู้ต่างๆ ที่เป็นไม้ particel board ได้ทำลายตัวเองไปเรียบร้อย พร้อมกับทิ่งราไว้ให้ดูต่างหน้า หนักที่สุดน่าจะเป็นครัว build-in ที่คงต้องรื้อทิ้งทั้งหมด ส่วนโซฟาโดนน้ำหมด ทั้งราและสนิมเต็มไปหมด
จนเย็นๆ ก็ต้องกลับเพราะตอนนี้ยังอยู่ไม่ได้ ประปายังไม่ไหล ไม่มีโทรศัพท์ไม่มี ส่วนใช้ได้แต่ไฟฟ้า คงต้องรอให้น้ำลดมากกว่านี้เพื่อให้ทีมเข้าไปกู้บ้านและทำความสะอาดอีกครั้ง
Hope to See You Again Soon
ฟิวเจอร์ปาร์ค ตอนนี้เป็นเหมือนสวนน้ำกลางรังสิต |
 |
 |
 หน้าหมู่บ้าน รถคันนี้เป็น reference ที่ดูกันมา และรอวันที่รถคันนี้โผล่มา |
 จุดที่ลึกที่สุด เกือบถึงเอว |
 รปภ.อยู่อย่างนี้มาเดือนนึงแล้ว |
 |
 มีเรือรปภ. มารับส่งให้ถึงบ้าน |
 ดูจากรอยน้ำ เคยสูงกว่านี้เกือบ 80 ซม. |
 บรรยากาศร่มรื่น เสียงนกร้องดังมาก คนอยู่ในซอยนี้ไม่กี่คน รถไม่มี นานา เรือผ่านซักลำ |
 |
 |
สภาพครัว build-in ที่หมดสภาพ |
เช้านี้เป็นวันครบรอบ 1 เดือนกับ 4 วันที่ต้องหนีน้ำออกมา กลายเป็นผู้ประสพภัยซ้ำซ้อน ตามจาก Facebook ของหมู่บ้านว่าน้ำลดพอที่จะลุยเข้าไปไหวแล้ว คงได้แต่ดูความเสียหายว่ามีอะไรที่ต้องทิ้งบ้าง และส่วนไหนที่ต้องทำความสะอาดกันอย่างขนานใหญ่ แต่ส่วนที่จะป้องกันในปีต่อๆ ไปนั้นยังคิดไม่ออกเลย
แล้วเจอกัน…บ้านที่รัก
การที่น้ำท่วมทำให้จะเดินทางไปไหนต้องวางแผนให้ดี แค่วันก่อนลองออกไปซื้อของที่อตก. ในสภาวะทีน้ำล้อมคอนโดอยู่อย่างนี้ เดิมก็แค่ขับรถไป 10 นาทีก็ถึง แต่นี่รถก็ใช้ไม่ได้ต้องเดินหรือไม่ก็โบกรถไปจากการเดินทาง 10 นาทีก็กลายเป็น 2 ชั่วโมง แถมไปอตก.ตรงๆ ไม่ไดด้วยเพราะกลางถ.พหลโยธินน้ำเกินหัวเข่าขึ้นมาอีก สุดท้ายก็ต้องไป Big C ก่อนแล้วนั่ง BTS มาต่อ MRT ไปอตก.อีกที แต่ขากลับใช้วิธีเดินไปที่แยกปากซ.18 แล้วคอยโบกรถกลับเข้าไป ยากไม่เบา แต่ถ้าน้ำยังสูงขึ้นเรื่อยๆ ต่อไปก็ไม่ต้องคิดออกไปแล้วละ
 |
ชุดเตรียมลุย แต่นี่เป็นของวันก่อน |
| โครงการฯ เตรียมป้องกันน้ำที่ยังสูงขึ้นเรื่อยๆ ยังไม่รู้ว่าจะสูงที่สุดที่เท่าไหร่ |  |
 |
น้ำลึกขึ้นเรื่อยๆ แถมไม่มีรถที่จะไปทางปากซอยอีก สังเกตสีของน้ำ กึ๋ยยย |
| เลื่อนล้อต่อภาษี ตอนนี้คงรับต่อภาษีเรือแบบ sail through ได้ด้วย |  |
 บรรยากาศที่ BTS หมอชิตที่มีสะพานให้คนเดินได้ |
 แยกทางไปถ.กำแพงเพชร เป็นเหมือนท่ารถบริการของหน่วยงานต่างๆ น้ำลึกประมาณหัวเข่ากว่าๆ |
ในสถานการที่น้ำท่วมอยู่ขนาดนี้ ได้ดูทีวีติดตามข่าวมากกว่าวันละ 10 ชั่วโมง เราได้เห็นอะไรแปลกๆ หลายอย่าง ถ้ามาดูดีๆ ก็ทำให้ไม่เครียดได้เหมือนกัน
และ
เอาข้อคิดการเตรียมตัวรับน้ำจากที่นี่มาฝาก อ่านแล้วจะได้เตรียมตัวกันถูกครับ
สุดท้ายเอารูปทางเข้าหมู่บ้านผมมาฝากครับ ขอขอบคุณเพื่อนบ้านเข้าไปถ่ายรูปมาแบ่งปัน ดูดีๆ จะเห็นรถกระบะหายไปครึ่งคัน รูปจากที่นี่ครับ
สู้โว้ย
ฟังข่าวคนไทยช่วยเหลือกันยามยาก…น่าปลื้มใจ แต่ก็ยังมีข่าวที่ไม่ดีปนมาให้เศร้าใจอยู่ไม่น้อย
เรือรับจ้างโรยเรือใบให้รถยางแตก และขูดรีดค่าเรืิอ
แก๊งออกขโมยของตามบ้านที่ปิด
กั๊กถุงยังชีพและสวมรอยชื่อคนบริจาค
เมื่อไหร่เรื่องพวกนี้จะหมดไปจากเมืองไทยซะที
– Posted using BlogPress from my iPad
ไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะเจอกับเหตุการณ์แบบนี้กับตัวเอง ก่อนนั้นตอนปี 26 ก็คิดว่าน้ำท่วมครั้งนั้นหนักหนาแล้ว เพราะขนาดที่ได้ลอยกระทงที่หน้าบ้าน แต่ครั้งนี้ถึงต้องเก็บของออกจากบ้านมานอนที่อื่น เข้าใจถึงคนที่เป็นเจ้าของบ้านที่น้ำกำลังจะท่วมไปครึ่งหลังโดยที่ป้องกันอะไรไม่ได้เลย ออกมาแล้วก็ยังเป็นห่วงว่าน้ำขึ้นมาถึงไหนแล้ว รวมไปถึงเจ้าวูวูกระต่ายหนุ่มที่ตอนออกมาหาตัวไม่เจอเลยไม่ได้เอามาด้วย ได้แต่โทรถามระดับน้ำกับ รปภ.อยู่ทุกวันจนสุดท้ายวันอาทิตย์ก็ติดต่อไม่ได้ ก็คิดว่าคงเรียบร้อยไปแล้ว
ส่วนที่สนามบินที่เดิมจะเห็นคนเดินทางไปเที่ยว แต่ตอนนี้จะเห็นคนเก็บข้าวเก็บของหนีออกจากกรุงเทพ เป็นภาพเหมือนในหนังที่ไม่เคยคิดว่าจะเกิดในเมืองไทย
ตอนนี้กลับมากังวลต่อไปว่าจะเป็นแบบนี้อีกนานแค่ไหน จะได้กลับเข้าบ้านเมื่อไหร่ และต้องซ่อมอะไรบ้าง และที่สำคัญที่สุด… จะหาทางป้องกันอย่างไรถ้ามีน้ำมาขนาดนี้อีก ซึ่งอย่างสุดท้ายยังหาคำตอบไม่ได้
– Posted using BlogPress from my iPad 2